Als ik in enkele zinnen zou moeten zeggen wat een rouwtherapeut mijns inziens zou moeten doen dan is het zoals Manu Keirse zegt:” Eerst en vooral moet je luisteren. En daarna moet je luisteren. En als je dit gedaan hebt, probeer dan nog eens te luisteren”.
Wanneer je overtuigd bent dat je actief geluisterd hebt dan creëer je een veilige omgeving waarin een cliënt zich gehoord en gesteund voelt om aan zijn rouwproces te beginnen.
Mijn interesse in hoe om te gaan met rouw en verlies ontstond in de periode dat ik werkzaam was als verpleegkundige. Ik constateerde dat veel zorgprofessionals (door drukte maar soms ook door onwetendheid) vaak tekort schoten in begeleiding. En als er aandacht was voor rouw en verlies dan vaak t.a.v. overlijden. Gelukkig weten we inmiddels echt wel dat rouw veel meer is dan verdriet door verlies na overlijden van een dierbare. Ook in mijn huidige werk binnen de revalidatie en mijn eigen praktijk zie ik dat er nog meer behaald kan worden als we het gedeelte rouw meer aandacht geven.
Als rouwtherapeut vind ik drie zaken heel belangrijk; congruentie, empathie en onvoorwaardelijke acceptatie. Met deze basis houding focus ik me op de cliënt. Door te observeren en actief te luisteren maak ik een inschatting van het voorkeurszintuig van de cliënt. Met deze kennis kan ik een betere relatie opbouwen en weet ik wat er nodig is om goed te communiceren. Ik vind het belangrijk dat iemand zich gehoord, begrepen en veilig voelt. Zodat hij/zij zich uitgenodigd voelt om over zijn/haar emoties en rouw te praten. Integriteit en eerlijkheid zijn volgens mij onmisbaar bij rouwbegeleiding. Ik probeer inzicht te geven door samen te vatten en terug te koppelen. Door passende methodieken en technieken in te zetten kan ik handvatten geven zodat cliënten kunnen aanvoelen en aangeven waar zij behoefte aan hebben om met hun rouwproces aan de slag te gaan.